Ode aan Phoebe's Smelly Cat

O smelly cat, smelly cat. Dit verhaal speelt zich af op een avond, omstreeks klokslag tien op een terras van een authentiek bistro net buiten het centrum van Tbilisi. De sterren fonkelen. De buren zetten een Georgisch meerstemmig gezang in. Op tafel staan schalen gevuld met gatchapuri, salade, lavash, ginkali, gagtasgbili en een fles targun. De welriekende geur van deze spijzen zou totaal beslag moeten leggen op de zintuigen, maar deze worden afgeleid door het jammerlijke gemiauw van een zwerfkatje. Dit scharminkelige schepsel wrijft met haar gekromde rug langs de tafelpoot, terwijl ze zielsverscheurende kreten slaakt. Het beestje is klein, smerig en riekt onfris. Ik moet denken aan het liedje van Phoebe Buffay uit Friends. En neurie zachtjes: "smelly cat, smelly cat, it's not your fault". Terwijl ik deze ode zachtjes ten gehoren breng, komt het wezentje almaar dichterbij totdat ze bijna opschoot wil springen. Ze is vunzig, vuil en ze stinkt. Ze kijkt me doordringend aan. Ik zal Phoebe's vraag:" What are they feeding you?" beantwoorden; een heerlijk stukje smakelijk gagtasgbili. Met een schielijke sprong keert ze me de rug toe, grijpt het stuk kip vast en peuzelt het enkele meters verder op. Waarna ze de zelfde truc bij het volgende tafeltje uitprobeert.

p.s. interessant blijft wat de voedsel & warenauthoriteiten van dit diertje in een bistro vinden.