Boodschappen doen als verkoeling

Het zal nog wel even duren voordat ik gewend raak aan de hitte (als dit al gebeurt).

Binnen is het net uit te houden, dankzij mijn nieuwe beste vriend Mr. Crown. Een ventilator met drie standen, die voortdurend een rusitg brommend geluidje achter mij verspreid. Wat zou het heerlijk zijn als hij mij op de voet kon volgen. Maar zodra ik de straat op ga, bekoeld onze vriendschap, terwijl mijn behoefte juist dan oververhit is.

Het is wederom 33 graden, maar het voelt aan als 40. Ik begeef me alleen in deze hitte om boodschappen te gaan doen. Eerst even rustig de tijd nemen om te acclimatiseren. Gelukkig is er aan de overkant van de straat een Populi. Populi is een wijdverbreide supermarktketen. Herkenbaar aan de geel-oranje kleuren en de keurige uitstalling van groenten en fruit voor de winkel. Waarom de kleur oranje is opgenomen in het winkeldesign, wordt bij binnenkomst meteen duidelijk. Je loopt direct tegen een schap met brinta, havermout en cornflakes aan. Als je de hoek omgaat, staan daar de stroopwafels, jan hagel koekjes verpakkingen, pindakaas- en nutellapotten en de carvan cevitan limondaflessen. Het enige verschil is het prijskaartje dat wel 5 keer hoger kan zijn dan in Nederland. Ongelooflijk. Ik denk dat ik in de winkel de enige ben, die kan lezen wat er op de verpakking staat. Helaas is het assortiment beperkt en krijg ik het idee uitgebuit te worden. Daarom toch maar een bezoekje naar de enige grote hypermarket, de intermarche van Tbilisi, Goodwill te gaan.

En wat een beloning is dat. Wat een heerlijk koel temperauurtje hangt daar, alleen daarvoor is het al de moeite waard. Je hebt er echt alles. Op een ding na. Verse melk. Spring je een gat in de lucht als je het in de intermarche tegenkomt, hier komt het gewoon niet voor. Het verzuurt te snel. Hopeloos vraag ik of het misschien ergens anders te krijgen valt – want wat zou men dan eigenlijk hier aan brinta hebben?- maar een Engelse medeshopper verteld me glimlachend: “ Verse melk kom je niet tegen- hier in Tbilisi. Je bent hier zeker nieuw.” Verslagen ga ik in de rij voor de kassa staan. Geen melk. Maar mijn teleurstelling wordt al snel omgezet in verbazing. Mijn aankopen worden namelijk netjes, per categorie (groenten&fruit/ vleeswaren/ granen etc) in plastic zakken gestopt. Meteen gaat het door me heen wat een service, wat een verspilling, wat een ineffeciëntie, wat een verborgen werkloosheid. Maar aan de andere kant, deze meisjes (het zijn alleen maar meisjes) hebben teniminste wel werk.

Betreffende de melk, ondertussen weet ik hoe ik aan mijn melk kan komen. Vroeg in de ochtend trekken oude oma’tjes uit nabijgelegen dorpen de stad binnen om de zeer verse melk van hun kostbare koe te verkopen. Hitte of geen hitte, voor een heerlijk glas melk ga ik morgen opzoek naar de oma’tjes en laat ik Mr. Crown achter.

p.s. een enorm voordeel van deze hitte is dat je was binnen 30 minuten kurkdroog is.