Georgische folklore

Wat het Bolshoi in Rusland is, is Sukhishvili in Georgië. Alleen dan in de folkloredansen. Elk optreden neemt het publiek mee langs alle provincie’s die Georgië rijk is, verbeeld door de bijbehorende locale dans, klederdracht en muziek. Dit gezelschap geeft al dansend een reis door Georgie weg. Op het internet las ik dat hun verhaal wordt omschreven als “the story about fight, suffering and heroism of Georgian nation!..portraying the Georgian soul!.” Het ensemble is wereldberoemd en schijnt in alle continenten te hebben opgetreden. Bof ik even dat ze tegelijkertijd met mij in Batumi waren. ’s Ochtends vertelde een Russische vrouw mij over haar ervaring de avond tevoren in het theater. Dat het ongelooflijk is. Dat ze zo blij was dat ze eindelijk dit gezelschap in levende lijven had gezien. En dat ik er zeker heen moest. Hun laatste voorstelling in Batumi zou die avond zijn. Zitplaatsen waren er niet meer, maar voor 5 lari kon ik een sta plek kopen. En zo bevond ik mij die zaterdag avond de 18de in de schouwburg van Batumi kijkend naar een optreden van het wereldberoemde Sukhishvili ballet.

Het doek gaat open en achter op het podium zitten acht muzikanten, waarvan drie percussie. Verder geen decor. De ritmische muziek zwelt aan en 24 mannen en 9 vrouwen snellen het kleine toneel op. Het toneel is te klein voor het immense gezelschap, maar deze 33 dansers zorgen al voor een verbazingwekkende show. Folklore is erg specifiek - je moet er van houden. Meestal gaat mijn voorkeur uit naar andere vormen van ballet, maar dit optreden heeft wel wat spectaculairs. Juist het feit dat 33 dansers tot in perfectie synchroon bewegen geeft een indrukwekkend schouwspel. En met spectaculairs bedoel ik; rook, messen, vuur en zwaarden. Al dansend en springend vallen de mannen elkaar aan, een soort van zwaarddansen, terwijl de vonken in het rond vliegen. Het is inspannend, want na een paar minuten hebben de mannen rode konen en drupt het zweet langs hun haar. Af en toe doet het geheel meer aan acrobatiek dan aan dans denken. Het is macho, het is woest en het is stoer. Ik kan me goed voorstellen dat kleine jongetjes hier wel graag op ballet willen. Vrouwen zweven als feeën over het podium. Daar waar de tenen van de vrouwen onder lange rokken verhuld zijn, gebruiken de mannen ze voor onnatuurlijke poses. De tenen lijken wel naar binnen geknakt. Ik probeer mijn tenen in zo’n positie te krijgen, het lukt niet want halverwege doet het al pijn. Laat staan als je erop staat te springen! Of ik het aan zou raden? Ieder heeft zijn eigen smaak. Het is zeker een groot duizelingwekkend festijn en bekijk vooral het volgende promofilmpje. Lijkt het je wat? Ze zullen vast een keer naar Nederland komen.