Kauwgomballenboom

Toen ik vroeger op kamp ging, hadden we altijd een liedboek bij ons. En als de avond aanbrak en het kampvuur begon te knetteren, zongen we met zo’n allen uit volle borsten de liederen uit dit boekje. Eentje ging over een kauwgomballenboom- midden in het tuintje van mijn oom. En die kauwgomballenboom met kauwgomballen in alle kleuren van de regenboog sprak tot de verbeelding. Ik ging er altijd vanuit dat deze boom slechts in kinderliedjes en prentenboeken bestond totdat men mij vertelde dat er in de bossen rondom Borjomi kauwgom aan de bomen groeit. Dit moest ik uiteraard zien en proeven. Al een week was ik in opperste stemming en eenieder die het maar horen wilde, vertelde ik over de ecologische, biologische, natuurlijke, vers van de boom, kauwgom in Borjomi. En zo stond ik gister voor de kauwgomboom. Hoewel ik niet in verschillende cellofaan verpakte snoepjes verwachtte, had ik ook niet een dood gewone spar verwacht. De kauwgom, zo lyrisch bezongen in het kinderliedje, was hier gereduceerd tot hars aan een spar. Het zou nooit bij me opkomen een stuk plakkerig geelkleurig boomtraan in mijn mond te stoppen, maar nu moest ik wel. Want ik was hiervoor speciaal naar Borjomi gereden. Met tegenzin stopte ik ‘de kauwgom’ in mijn mond al vurig hopend vurig dat het toch een zinderende sensatie aan smaken zou openbaren. In het begin was het een korrelige zanderige substantie. Daarna maakte het slijm het geheel wat weeïger en kwam de harssmaak vrij. Na een minuut was deze onaangename smaak verdwenen en werd ‘de kauwgom’ taai. Niet precies wat ik er van verwachtte en niet iets om aan te raden. Eigenlijk kan ik concluderen dat ik tot op heden nog nooit een echte kauwgom(ballen)boom heb gezien.