Het is half een ’s nachts en het is volle maan. Een okergele maan, licht verschuilt achter dunne nevel. Vanavond was een drukke avond. Een avond waar ik vele nieuwe mensen heb leren kennen: van ambassadeurs en ministers tot MBA spelers uit de USA en goede vrienden. En kennis maken betekent in Georgië de nodige liters alcohol. Zo gaat er tijdens het tafelen gerust 500ml wodka per persoon doorheen. Eigenlijk best vreemd dat men in dit land der wijnen altijd weer de wodka of chacha gebruikt om te toosten. En als er al wijn op tafel staat, dan is het de bedoeling om ook deze in één teug te legen. Tsja, er wordt best wel wat van je verwacht als je tafelt. Op momenten wanneer men toost op het geweldige Georgië, rijzen er vragen bij mij naar boven. Is dit land zo geweldig en waarom dan? Zou ik er voor langere tijd kunnen wonen? Ik betwijfel het. De mensen zijn aardig, maar is dat genoeg? Hoe zit het met toekomstperspectief, economische en politieke zekerheid, sociale zekerheid en medische zorg? Vragen waar ik nu geen antwoord op heb.
Sommigen zeggen dat alcohol de tong losser maakt, maar dat geldt niet voor schrijven. Het is tijd voor mij om mij onder de dekens te vlijen en me voor te bereiden op morgen. Op de herdenkingsdag van 1 jaar na de oorlog tussen Georgië en Rusland. Slaap zacht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten